Η ισοτιμία της “ιατρικής υπογραφής”

Η ισοτιμία της “ιατρικής υπογραφής”

των ιδιωτών γιατρών και των εργαζομένων στο δημόσιο

σε πιστοποιητικά και γνωματεύσεις

και η γραφειοκρατική αγκύλωση δημόσιων φορέων και οργανισμών.

Με την παρ. 2, του άρθρου 6, του ν. 3627/2007 (ΦΕΚ Α’ 292/24.12.2007) καταργήθηκε το τελευταίο εδάφιο της παρ. 1, του άρθρου 5 του νόμου 3418/2005 “Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας”  (ΦΕΚ Α’ 287/28.11.2005), το οποίο ανέφερε αυτολεξεί: “Τυχόν ειδικότερες ρυθμίσεις εξακολουθούν να ισχύουν.” και αναιρούσε στην ουσία όλη την προηγούμενη διάταξη.

Ειδικότερα, μετά την ως άνω τροποποίηση  η παρ. 1, του άρθρου 5 του ν. 3418/2005 έχει διαμορφωθεί ως ακολούθως: 

«Άρθρο 5.  Ιατρικά πιστοποιητικά και ιατρικές γνωματεύσεις.

 1. Τα ιατρικά πιστοποιητικά και οι ιατρικές γνωματεύσεις, καθώς και οι ιατρικές συνταγές που εκδίδονται κατά τους νόμιμους τύπους, έχουν το ίδιο κύρος και την ίδια νομική ισχύ ως προς τις νόμιμες χρήσεις και ενώπιον όλων των αρχών και υπηρεσιών, ανεξάρτητα από το αν εκδίδονται από ιατρούς που υπηρετούν σε Ν.Π.Δ.Δ. ή Ν.Π.Ι.Δ. ή ιδιώτες ιατρούς. Σε κάθε περίπτωση, τα εκδιδόμενα πιστοποιητικά και οι εκδιδόμενες γνωματεύσεις αφορούν αποκλειστικά στο γνωστικό αντικείμενο της ειδικότητας κάθε ιατρού.

2. …»

Ωστόσο, αν και έχει μεσολαβήσει χρονικό διάστημα τριών περίπου ετών από την ανωτέρω τροποποίηση, η πληθώρα των δημόσιων υπηρεσιών, φορέων και οργανισμών αρνείται μέχρι και σήμερα να αποδεχθεί την νομοθετημένη ισοτιμία υπογραφής* των ιδιωτών γιατρών και των εργαζομένων στο δημόσιο, ταλαιπωρεί τους πολίτες άδικα και παράνομα. Ιδιαίτερα όσον αφορά τα ψυχιατρικά τμήματα των δημόσιων νοσοκομείων, οι ψυχίατροι αναλώνονται στη σύνταξη γνωματεύσεων προς τους οργανισμούς, με αποτέλεσμα να μην τους μένει χρόνος να ασχοληθούν με τους ασθενείς τους. Και όλα αυτά εξ΄αιτίας της αδυναμίας ελέγχου των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας…

*Για την ιστορία να θυμίσουμε, πως η ισοτιμία υπογραφής των ιδιωτών γιατρών και των εργαζομένων στο δημόσιο είχε θεσπιστεί από το έτος 1992, με το άρθρο 122 του ν. 2071/1992 “Εκσυγχρονισμός και Οργάνωση Συστήματος Υγείας” (ΦΕΚ Α’ 123/15.07.1992).

ΠΡΟΪΣΧΥΟΥΣΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΩΝ

Ν. 2071/1992  (ΦΕΚ Α’ 123/15.07.1992)

Άρθρο 122

Ισοτιμία ιατρικών πιστοποιητικών

1. Ιατρικά πιστοποιητικά ή γνωματεύσεις, καθώς και οι ιατρικές συνταγές, που εκδίδονται κατά τους νόμιμους τύπους, έχουν το ίδιο κύρος και την ίδια νομική ισχύ ως προς όλες τις νόμιμες χρήσεις και ενώπιον όλων των αρχών και υπηρεσιών, ανεξαρτήτως του αν εκδίδονται από ιατρούς που υπηρετούν σε ν.π.δ.δ. ή ν.π.ι.δ. ή ιδιώτες ιατρούς.

2. Σε κάθε περίπτωση, τα εκδιδόμενα πιστοποιητικά και οι εκδιδόμενες γνωματεύσεις, αφορούν στο περιεχόμενο της ειδικότητας κάθε ιατρού.

3. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων καθορίζεται ενιαίος τύπος ιατρικών αυνταγολογίων για όλους τους ιατρούς.

Ν. 3418/2005 (ΦΕΚ Α’ 287/28.11.2005)

Άρθρο 5

Ιατρικά πιστοποιητικά και ιατρικές γνωματεύσεις

1. Τα ιατρικά πιστοποιητικά και οι ιατρικές γνωματεύσεις, καθώς και οι ιατρικές συνταγές που εκδίδονται κατά τους νόμιμους τύπους, έχουν το ίδιο κύρος και την ίδια νομική ισχύ ως προς τις νόμιμες χρήσεις και ενώπιον όλων των αρχών και υπηρεσιών, ανεξάρτητα από το αν εκδίδονται από ιατρούς που υπηρετούν σε Ν.Π.Δ.Δ. ή Ν.Π.Ι.Δ. ή ιδιώτες ιατρούς. Σε κάθε περίπτωση, τα εκδιδόμενα πιστοποιητικά και οι εκδιδόμενες γνωματεύσεις αφορούν αποκλειστικά στο γνωστικό αντικείμενο της ειδικότητας κάθε ιατρού. Τυχόν ειδικότερες ρυθμίσεις εξακολουθούν να ισχύουν.