Η πορεία του ψυχιάτρου προς τον στιγματισμό.

"Δ. Σούρας: Επίσης μου δίνεται η δυνατότητα από την εκπομπή σας να πω κάτι, εύχομαι να μην έχει κανένας ψυχιατρικό πρόβλημα στην οικογένεια του, και πραγματικά είναι άδικο να υπάρχει, αν όμως δείτε ότι έχετε κάποιον ο οποίος δεν συνεργάζεται, η εισαγγελική εντολή είναι πράξη υποχρέωσης και αγάπης. Το να πάτε να πάρετε εισαγγελικό χαρτί και να τον πάτε να τον νοσηλέψετε, χωρίς εκείνος να θέλει, αλλά με γιατρούς και με φάρμακα, είναι ένδειξη υποχρέωσης και αγάπης. Μην κρατάτε ανθρώπους στο σπίτι σας που θα δημιουργήσουν πρόβλημα. Και μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα και σε εσάς τους ίδιους και σε άλλους και στον εαυτό τους.

Τ. Στεφανίδου: Εκτός και αν το έχει σκάσει από κάποιο ψυχιατρείο ο άνθρωπος αυτός και δεν έχει οικογένεια, δεν έχει κάποιον και δρα μόνος του.".

(Απόσπασμα από την εκπομπή "Tatiana Live" (Etv) της Τ. Στεφανίδου, στις 3-03-2017, με θέμα "Το προφίλ του μανιακού δολοφόνου οδηγών ταξί" και φιλοξενούμενο τον ψυχίατρο Δ. Σούρα.)*.

       Αν η ψυχιατρική κοινότητα εκφράζεται, και γι’ αυτό δεν αντιδρά, από τηλεοπτικούς ψυχιάτρους, οι οποίοι καλλιεργούν τον στιγματισμό και συστήνουν τον ακούσιο εγκλεισμό των ψυχικά πασχόντων ως πράξη αγάπης, τότε δεν αποτελεί επιστημονική κοινότητα που τα μέλη της θεραπεύουν ασθενείς και, ακολούθως, η ψυχιατρική δεν είναι επιστήμη -ένα σύστημα αντιμετώπισης της αρρώστιας, αλλά ένα σύστημα κοινωνικού ελέγχου.

      Σε αυτή την περίπτωση ποιος είναι επομένως ο ρόλος αυτού του ψυχιάτρου; Είναι να ασκεί κοινωνικό έλεγχο στα άτομα τα οποία κοινωνικά αποκλίνουν και υπό αυτή την έννοια είναι παρόμοιος με το ρόλο του αστυνομικού, του εισαγγελέα, του δικαστή και του δεσμοφύλακα**.

      Στην προχθεσινή (3-03-2017) εκπομπή της κυρίας Στεφανίδου με θέμα "Το προφίλ του μανιακού δολοφόνου οδηγών ταξί" ψυχίατρος, κατά παράβαση των διατάξεων του ν. 3418/2005 Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογία (ΚΙΔ), καλλιέργησε τον αποκλεισμό, τον στιγματισμό και τη διάκριση των ψυχιατρικών ασθενών ως επικίνδυνων, και παραπλάνησε και δημιούργησε σύγχυση στο τηλεοπτικό κοινό περί της ψυχικής ασθένειας.

Κυρίως παραβιάστηκαν οι ακόλουθες διατάξεις του ΚΙΔ:

α) της παραγράφου 4, του άρθρου 16 (Ο ιατρός και η κοινωνία): «4. Ο ιατρός απέχει από οποιαδήποτε ενέργεια η οποία μπορεί να οδηγήσει στον κοινωνικό αποκλεισμό ή στη διακριτική μεταχείριση ασθενών ή ατόμων που είναι φορείς νόσων, οι οποίες ενδέχεται να προκαλέσουν κοινωνικό στίγμα. Αντίθετα, μεριμνά για το σεβασμό της αξιοπρέπειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, παρέχοντας παράλληλα την καλύτερη δυνατή επιστημονική αντιμετώπισή τους.», 

β) των παραγράφων 9 και 10 του άρθρου 17 (Διαφήμιση - Παρουσία ιατρών στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης): «9. Η ενημέρωση του κοινού από τους ιατρούς σε θέματα της ειδικότητας ή του γνωστικού τους αντικειμένου πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις αρχές και τις κείμενες διατάξεις που διέπουν την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος και την Ιατρική Δεοντολογία. Η ενημέρωση πρέπει να στηρίζεται αποκλειστικά σε στοιχεία απόλυτα τεκμηριωμένα και διεθνώς παραδεδεγμένα. […]. 10. Δεν επιτρέπεται η δια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης έκφραση απόψεων που μπορούν να προκαλέσουν σύγχυση ή παραπλάνηση του κοινού για θέματα υγείας. Ο περιορισμός αυτός ισχύει ιδιαίτερα σε περιπτώσεις υποθέσεων οι οποίες εκκρεμούν ενώπιον δικαστικών ή διοικητικών αρχών.» καθώς και, 

γ) των παραγράφων 1, 8 και 13 του άρθρου 28 (Φροντίδα ψυχικής υγείας): «1. Ο ψυχίατρος πρέπει να προσφέρει την καλύτερη δυνατή θεραπεία σύμφωνα με τις γνώσεις του και να παρέχει τις φροντίδες του μέσα στο πλαίσιο του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των ανθρώπων που πάσχουν από ψυχικές διαταραχές. Ενθαρρύνει επίσης τη γενικότερη προαγωγή της ψυχικής υγείας. […] 8. Ο ψυχίατρος δεν χορηγεί καμία θεραπεία χωρίς τη θέληση του ανθρώπου που πάσχει από ψυχικές διαταραχές, εκτός εάν η άρνηση θεραπείας θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του ίδιου και εκείνων που τον περιβάλλουν ή συνεπάγεται σοβαρή επιβάρυνση της πορείας της ψυχικής του διαταραχής. Αν καθίσταται επιτακτική η αναγκαστική νοσηλεία του ανθρώπου που πάσχει από ψυχικές διαταραχές, αυτή πρέπει να είναι σύμφωνη με τους όρους και τις προϋποθέσεις που ορίζονται από την ισχύουσα νομοθεσία. […] 13. Ο ψυχίατρος πρέπει να φροντίζει ώστε οι ψυχικά πάσχοντες να παρουσιάζονται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (Μ.Μ.Ε.) με τρόπο που, αφ` ενός μεν προστατεύει την τιμή και την αξιοπρέπειά τους, αφ` ετέρου δε μειώνει το στίγμα και τη διάκριση εναντίον τους. Ο ψυχίατρος δεν πρέπει να κάνει ανακοινώσεις στα Μ.Μ.Ε. για την υποτιθέμενη ψυχοπαθολογία οποιουδήποτε ατόμου.».

Αλλά, ποιος νοιάζεται;

__________________
*Δείτε ολόκληρη την εκπομπή και το επίμαχο απόσπασμα μετά το 7 λεπτό εδώ.
**Τόμας Σαζ, Νόμος, ελευθερία και ψυχιατρική, εκδόσεις Αρχιπέλαγος, 2007.